Odense
De fietsen blijven netjes opgeborgen in het schuurtje en de fietsdrager wordt van de auto gehaald.
Voor Linda improviseren we een zitje achterin de auto (de zittingen zijn immers thuis in Wetteren achtergebleven) en rijden naar het centrum van de stad.
We bezoeken zowel het oude stadsgedeelte (Marianne is een fan) als het winkelcentrum (Linda is een fan).
We wandelen door de kleine, smalle, pittoreske straatjes en staan uiteraard stil bij het geboortehuis van Hans Christian Andersen. In de hele stad vind je beelden terug van figuren uit de sprookjes van H.C. Andersen en vanzelfsprekend ook van de schrijver zelf.
Vlakbij het H.C. Andersenmuseum is er in de zomerperiode meermaals per dag een drukbijgewoonde voorstelling. Ze is in de eerste plaats voor kinderen bedoeld, maar in geen tijd zit het hele grasveldje vol met grootouders, ouders, kinderen, toeristen.
We blijven even kijken. Het stuk wordt in het Deens gespeeld en gezongen en daar begrijpen wij echt wel niets van.
In het winkelcentrum is het superdruk. We eten hotdogs en croque uit het vuistje en zijn getuige van een grootstadtafereel. Op de bank een eindje van ons weg zit een man op blote voeten zijn roes uit te slapen. De wereld rondom hem lijkt aan hem voorbij te gaan. Een medewerker van iets als het leger des heils gaat even poolshoogte nemen. Maar de man wil niet geholpen worden. Hij slaapt gewoon verder.
Na ons stadsbezoek keren we terug en vergast Grethe ons op kip met groentjes en gebakken aardappelen.
We kijken nog fotoboeken en vriendschapsfiches in en er komt zowaar een Deense computerles, waarin we tips en trucs demonstreren met een Deense Vista als besturingssysteem. Grote hilariteit en giechelmeisjes.
En dan is het bedtijd. Onze laatste nacht op Deense bodem.
Morgen wordt er vroeg opgestaan om de rit naar Wetteren tijdig aan te vatten.