Donderdag 2 augustus 2007 : rondrit Jersey

Slecht geslapen. Luidruchtige airco (die gaat vanavond uit) en kopzorgen om de iPod.
De wekker om 6 uur en 6u15 zetten in de vakantie is gekkenwerk. Maar het moet, anders missen we de boot naar Jersey.
Geen ontbijt in het hotel op dit ontieglijk vroege uur. Croissants en chocoladebroodjrs op de pier en op de boot.
Het is verdomd koud zo vroeg, kouder dan verwacht voor blote benen. We checken in en laveren tussen de auto's door naar Lane A, voorbehouden voor fietsers en motorfietsen.
Echte fietsvoorzieningen zijn er niet op de boot. De fietsen worden tegen mekaar tegen de wand gezet en het zijn er heel wat.
Je plekje zoeken en nadien video-instructies bekijken over wat te doen als de boot zinkt.
Buiten blijft het bewolkt en als we in St. Helier aankomen is het behoorlijk frisjes. Eerst een ommetje langs de toeristische dienst om een fietskaart en een fietsboek (dat ik op internet gezien heb) aan te kopen. En dan zetten we aan met de fiets. Niet langs de voorziene roude van SNP die het oosten van het eiland aandoet met 'pittige klimmetjes' zoals zij dat noemen, maar naar het westen toe. Naar de Corbière Lighthouse. Een eerder vlakke tocht die deels over een oude spoorwegbedding loopt.
De zon laat het vandaag afweten en we besluiten mouwloze t-shirts te switchen voor t-shirts met mouwen en daarboven een vestje en bodywarmer. Dit blijkt meer dan nodig. Het is en blijft koud.
Hete lavendelthee in the lavender farm brengt even verwarming.
Het bezoek valt echter tegen. De meeste lavendelbedden zijn uitgebloeid en liggen er troosteloos grijs bij. £ 3.50 voor uitgebloeide lavendelvelden en een klein stukje tuin is niet 'the small fee' waarvan sprake in de brochure van Jersey Tourism. Voor die prijs hadden we meer pracht verwacht.
Als we de Corbière Lighthouse bereiken staat er een gure wind. Ik pak mijn K-Way. Linda heeft geen regenjas meegebracht in de overtuiging dat het droog én warm zou zijn. 2 keer niet dus.
De Corbière Lighthouse ligt ingesloten in het water.
We hebben inmiddels ook behoorlijk honger maar aan de vuurtoren staat enkel een ijskraampje. Met dit weer verkoopt die nauwelijks iets.
We besluiten boven in het restaurant The Lighthouse Phare te eten. Maar we zijn te vroeg. Zowel resto als broodjesbar openen pas om 12 uur lokale tijd, wat voor ons 13 uur is. (van 6 uur op, een croissant en een chocoladebroodje, tel maar na en overtuig jezelf dat we honger hebben)
Maar het wachten wordt beloond.
We kiezen voor 'Salmon with Prawns and Mussels baked in white wine with a lemon and dill sauce' met daarbij chips voor Linda, sautéed potatoes voor mij, a salad voor Linda en roasted vegetables voor mij. Voor de prijs van £ 10.95. En dat is nogal wat anders dan de escalope milanaise van gisteren.
Vanuit het restaurant hebben we zicht op de vuurtoren en op het pad ernaar toe dat meter per meter vrijkomt. We hebben ook zicht op de regenbui die zich aandient.
Terwijl we eten valt de regen met bakken uit de hemel.
Uiteindelijk wordt het iets droger en besluit ik terug te lopen om nog een aantal foto's te maken nu de vuurtoren bereikbaar is. Het blijft echter regenen en het blijft bitter koud.
We besluiten dan maar de route terug te fietsen naar St. Helier waar we uiteraard nog veel te vroeg zijn voor de boot naar Saint Malo.
Met de fiets aan de hand en een stadsplan in de hand gaan we op verkenning.
Jammer genoeg zijn de overdekte Central Market en de Fishmarket op donderdagnamiddag al om 14 uur gesloten (op enkele kraampjes na voor de Fishmarket). We eindigen onze stadswandeling via Memorial Park met inchecken voor de boot.
Het is echter zo druk om passagiers te lossen en te laden dat we met heel wat vertraging vertrekken.
Het is bijna tien uur als we in het hotel arriveren en de fietsen kunnen opbergen.
Het schrijven van het reisverslag wordt met een dag uitgesteld. Hoofdpijn en keelpijn zijn spelbrekers.
Hopelijk morgen gezond weer op.