Konstanz via Mainau
Weg uit Sankt Gallen.
Onze fietsen staan intact op de plek waar we ze moesten achterlaten. Vrij toegankelijk vanop de straat en weinig ruimte voor het aantal fietsers dat in hotel Metropol logeert.
Gisteravond heb ik nog een ommetje gemaakt op zoek naar de wegwijzers voor route 75.
Veiligheidshalve heb ik ook op Mapsource met de OpenStreetMapkaarten gekeken waar route 75 zich situeert ten opzichte van ons hotel.
Inmiddels zijn we ervaringsdeskundigen die weten dat de bewegwijzering niet altijd even accuraat is.
Voor we aanzetten lopen we nog even langs in het restaurant.
Dian en Johan zitten aan het ontbijt.
Met een beetje geluk halen ze ons ook vandaag opnieuw in door het geocachen. Maar het kan net zo goed dat ze ons op een blind punt voorbijfietsen en we hen niet meer zien.
We logeren in verschillende hotels in Konstanz en dus nemen we hier afscheid.
Net zoals in Zürich is het verlaten van Sankt Gallen moeilijker dan het verlaten van pakweg Lachen.
Route 75 verdwijnt van de bewegwijzering en dus volgen we geholpen door OpenStreetMaps de route die ons intuïtief de juiste lijkt (en het ook is).
De cachevangst voor vandaag : 6
Bij de tweede krijgen we hints van lokale wandelaars die het spel kennen.
Met heiss en kalt-aanwijzingen vinden we deze cache sneller dan zonder hulp.
Bij de derde komt Johan aangefietst ... zonder Dian.
Die is hij onderweg even kwijtgeraakt.
Maar al snel komt ook Dian aangefietst. We dagen haar uit de cache te zoeken.
Niet echt een moeilijke opdracht omdat Linda al een hint in de juiste richting geeft en de container al zichtbaar uit zijn schuilplaats gehaald is.
Ik denk dat we de geocachemicrobe doorgegeven hebben en het gebruik van een wandel- en fietsgps gepromoot hebben.
Klein accident onderweg.
Als we een verkeerde afslag nemen in een doodlopend weggetje, moet er omgekeerd worden.
Linda doet dat zo scherp dat haar fiets onderuit gaat. Schrammen zijn het logische gevolg.
Met de fiets gelukkig niets aan de hand.
Het blijft bloedheet en Linda biedt 1 van haar flesjes water aan om over onze hoofden uit te gieten en wat te verkoelen.
Het flesje wordt in dank aangenomen. Alleen .... dit is echt warm water en helemaal geen verfrissing.
Gelukkig heb ik zelf ook nog een flesje in de koeltas dat wel verkoeling brengt.
Blijkt dat Linda al de hele fietstrip warm water drinkt omdat ze de flesjes gewoon los in de (zwarte) fietstas opbergt.
Voor we naar het hotel fietsen hebben we nog een bezoek aan het bloemeneiland Mainau op ons programma gezet.
Ook hier is het eerst even zoeken naar de bewegwijzering, maar eens gelanceerd lukt het wel.
Bij de ingang zijn er voor een muntstuk van 2 Euro bagagekluisjes om fietstassen en helmen in op te bergen.
Daar maken wij dankbaar gebruik van om na het afsluiten vast te stellen dat onze inkomtickets nog in de fietstas achter slot en grendel zitten.
Dus op zoek naar nog een stuk van 2 Euro om de procedure over te doen en op z'n Ryanairs met enkel handbagage het eiland te bezoeken.
Mainau is meer dan de moeite waard. Maar bij deze temperaturen is het toch vooral schaduw en verfrissing zoeken.
Anderhalve kilometer verder wacht ons hotel.
Er staan 360 geregistreerde kilometers op de teller. Tel daar maar een twintigtal niet geregistreerde