De Hohe Salve
Een bergwandeling maak je best bij mooi weer. En aangezien het weerbericht het mooiste weer voor vandaag voorspelde, hebben we geen moment getwijfeld.
Vroeg opgestaan, alhoewel niet zo vroeg als we eigenlijk voorzien hadden. De wekker van Linda is niet afgelopen en die van mij staat een kwartiertje later ingesteld.
Na het uitgebreid ontbijtbuffet trekken we onze wandelkleren aan en rijden richting Brixen im Thale.
Uiteindelijk ligt dat toch nog een eindje verder dan verwacht.
Voor we onze tocht aanvangen rijden we toch even tot Lauterbach. Pension Haus Barbara is niet meer. In de plaats staat een moderne grote privéchalet.
We parkeren bij de skilift en vertrekken langs de Liftweg (waar we een paar jaar geleden logeerden) richting top.
Onze keuze : de Steiler Waldweg. De moeilijkste weg naar boven dus.
Het begin van de tocht is superzwaar (getuige onze ademhaling, de hartslagmeter ligt in de schuif op de kamer).
Ongeoefende wandelaars worden ook geconfronteerd met blaargevaar. Vooral Linda heeft prijs. Twee reuzenexemplaren zijn haar deel als we boven aankomen.
Ons tempo : hoog. We zijn veel sneller boven dan de richttijd op de verschillende wegwijzers.
Een alcoholvrijbiertje op de top van de Hohe SalveOp de top belonen we onszelf met een biertje van een halve liter. Let wel : alcoholvrij. En het smaakt !
Op weg naar het dal doen we het iets straffer met een citroenZillerbier, op originele manier gekoeld met bergwater aan Filzalm.
Hoe dichter we het dal naderen, hoe dreigender de hemel wordt.
We lopen nog snel binnen in de Spar om een paar inkopen te doen.
De eerste regendruppels beginnen te vallen.
Het duurt niet lang of het begint te stortregenen.
Vanaf Hopfgarten gaan de hemelsluizen echt open.
De ruitenwissers kunnen nauwelijks volgen en we ploegen door het water op de weg als door een rivier. Bangelijk.
Voor het eerst een flitscameraverwittiging. Die hebben we op de heenweg niet gehoord. Hopelijk niet te snel gereden.
In het hotel even opfrissen en we kunnen aan tafel voor het diner.
Deze morgen hebben we gekozen voor : Rindergeschnetzeltes Stroganoff mit Butterreis und Zucchini (voor Linda) en geschmorte Lammkeule in Thymiansauce mit Polentascheiben und Schmorgemüse (voor mij).
De cuisson … iets te gaar ??
De Knoblauchrahmsuppe mit Croutons und Sahnehaube is niets voor Linda. Dat betekent : 2 porties voor mij.
Dessert : topfencreme mit marillenröster. Ik het fruit, Linda anderhalf dessert ;), dat compenseert voor het soepje.
We passen voor het Sommerkonzert in Gemeindezentrum met die Musikkapelle Brixleg. Het is vandaag geen zomer en we zijn niet echt gek op Tirolerschlagers.
Even paniek : Linda vindt haar fietssleutel nergens. Ze heeft gelukkig de reservesleutel bij.
Ik ga checken in de garage of de fietssleutel niet op de fiets is blijven zitten én ik kijk bedenkelijk naar het model van de reservesleutel die mij veeleer aan Norta dan aan Gazelle doet denken. En zo blijkt ook. De fietssleutel zit niet op de fiets, de zogenaamde reservesleutel past niet.
Uiteindelijk komt alles goed, Linda heeft de sleutel teruggevonden.
Het wordt een rustige nacht.