Een minder lange tocht vandaag, zo’n 34 km staat in het roadbook.
Kort na de start een fietsprobleem. Gisteren is de ketting er al eens afgelopen op mijn fiets. Vandaag voel ik een ongewone weerstand en stap wijselijk af. De ketting hangt zo’n beetje tussen het kleinste en middelste voorblad. Met een schroevendraaier kan ik de ketting iets optillen waardoor hij toch terug op zijn plaats komt.
Bij teruggave van de fietsen zullen we enkele ervaringen meegeven. Voor mijn fiets althans. In elk geval voorderailleur nakijken, wellicht ook remblokken vervangen voor de volgende huurder. En als het even kan : ketting ontvetten en schoonmaken om daarna opnieuw te smeren. Het lijkt na een fietstocht wel of langs een fontein met opspattende olie gepasseerd ben. Witte benen vol zwarte oliespikkels.
Bij de eerste cache in Paramona moeten we even zoeken. We denken er zelfs over om hem links te laten liggen. Maar bij een tweede poging lukt het uiteindelijk om de cache op een prachtig verlaten strandje boven te toveren. (In de namiddag zullen we hier opnieuw voorbijkomen. We vermoeden dat het strandje nu overbevolkt zal zijn, te zien aan de auto’s die in het olijfbos geparkeerd staan).
De weg slingert van links naar rechts en op en neer.
“Wie niet graag het onderste uit de kan haalt, kan best afstappen en een eindje te voet gaan” vermeldt het roadbook bij kilometer 12.
Het dubbel H-gehalte speelde ons parten : helling en hitte.
We moeten van de fiets.
Een eindeloze klim naar Ano Pavliana met nauwelijks schaduwpartijen.
Wij noemen het een godvergeten gat, het roadbook heeft het over een authentiek Grieks dorp waar het woord toerisme nog niet bekend is.
Onze drankvoorraad is op en een bevoorradingspunt in is geen velden of wegen te bekennen.
Dus trekken we onze stoute Griekse schoenen aan en spreken een oude vrouw aan en vragen om nero. Ze neemt mij mee naar haar huis tot bij de waterkraan en vult onze thermossen met fris water.
We proberen haar ook in het Grieks te bedanken, maar dat valt niet mee. Het wordt dus veeleer in gebarentaal. Ze geeft ons nog een bemoedigend tikje op de schouder.
Even verder ontdekken we dan toch een drankgelegenheid en bewaren onze watervoorraad voor later onderweg.
De laatste afdaling brengt ons terug naar Paramona waar het roadbook ons een ommetje laat maken langs de zee. Prachtig, maar na de afdaling naar de zee volgt … een klimmetje om opnieuw op de weg uit te komen. De weg naar het hotel.