Rondrit naar Autun
Oorspronkelijk stond de route van 66 km via la Grande Verrière op het programma.
Maar er wordt op z'n Belgisch een compromis gezocht. In de gele routemap zit een variant van 53 en 47 km. En dus wordt de middelste gekozen.
Het blijkt een vrij vlakke route te zijn die Linda erg kan appreciëren. Naar het einde toe zitten er nog een paar kleine klimmetjes in, maar die worden al bij al (ondanks het warme weer) heel goed verteerd.
Autun is een mooie stad met een winkelcentrum en een historische site.
We zoeken eerst een plekje waar we de fietsen veilig kunnen achterlaten.
Een toeristisch verkeersbord biedt de mogelijkheid om de fietsen vast te maken en ze zo te stallen dat ze de bewegwijzering niet verbergen voor de andere toeristen.
We lopen eerst door de grote winkelstraat. Linda laat zich verleiden voor 'kattencadeautjes'. Op onze tocht heeft ze op meerdere plaatsen een groot assortiment spulletjes voor haar kattenverzameling ontdekt (en daar ook een groot assortiment van aangekocht, in Beaune, in Dijon en nu ook in Autun). Er moet wel eerst ingeschat worden of de spullen in de fietstas kunnen vervoerd worden. Maar met enige creativiteit lukt dat wonderwel.
We winkelen ook nog even in de ecomarché en vullen ons lunchpakket aan met pruimen als dessert en een frisse cola light.
Nog even een ommetje langs de toeristische dienst voor fietskaartjes voor een mogelijk toekomstig bezoek.
We stijgen dan en haut voor een bezoek aan de Notre Dame kathedraal. Een imposant gebouw met binnenin verschillende 'chapelles'.
Uiteindelijk zoeken we de fietsen weer op en vervolgen onze weg.
Onderweg, niet te geloven, een cafeetje dat open is.
Voor Linda wordt er koffie besteld, een grote deze keer. Maar de uitbaatster weet ons te vertellen dat ze maar 1 formaat verkoopt. Het blijkt een goed formaat te zijn en ook nog lekkere koffie
Ik kies voor witte wijn. 'd'Alsace ?' wordt mij gevraagd. Niet dat ik geen Elzasser lust, maar het is niet meteen mijn lievelingswijn. Dus is mijn antwoord : 'non'. Het wordt een glas 'vin ordinaire', die -het mag gezegd- lekker wegdrinkt.
De rekening is verrassend laag.
Na het cafébezoek volgen wel nog een aantal kleine klimmetjes (telkens gevolgd door afdalingen)
De wijn laat zich niet voelen, de koffie blijkbaar wel ;)
Als we in Lucenay l'évèque aankomen, trakteren we onszelf nog op een ijsje.
En in La Mortaise duik ik het zwembad in.
Zalig na een mooie fietsdag.
Vanavond op het menu :
Paté en croûte
Zalmterrine met rode biet en een toefje mierikswortel
Pasteitje van kip en een sausje van saffraanroom met courgetteschijfjes
Kaasschotel
Chocomousse met advocaat