Startuur : 8u16
Opgestaan met een stralende zon over de Schlögener Schlinge.
Korte broeken en korte mouwenweer.
Met aan de start wel een fleece en een bodywarmer.
We zijn als eersten beneden. Net te vroeg voor de bagage eigenlijk. De mensen zijn nog aan het poetsen.
Eersten aan het ontbijt ook.
Hoeveel gemütlicher in een klein pension. Mooi buffet en vriendelijke vraag of we een leichtgekochtes Ei beim Frühstück willen. Wordt 5 minuten later kakelvers afgeleverd. Fruitsla doet wonderen voor Linda haar kleine kwaaltje.
Bij het ophalen van de fietsen even een plaatselijke ronde op de camping die twee keer strandde bij een trapje. Dan toch maar de hoofdweg (de juiste dus) genomen richting veer om daar de Donauradweg te volgen.
Rechteroever -  zuidoever hadden we besloten op basis van het roadbook van Belgian Biking. Leek ons het mooiste. Was ook heel mooi. De Donau is imposant breed. We zien een onvermoede Donaugast en keren terug voor een goed beeld en een op-goed-geluk-foto. De zon maakt de display van de digitale camera moeilijk 'leesbaar' en de onvermoede gast is snel in het weer onderduiken.

We gokten op een otter of een bever en hopen dat de foto uitsluitsel zal geven (vergeefse hoop dus). De gast zwemt in beeld, dat is al een succes.
We blijven de zuidoever volgen en rijden het Kraftwerk van Ottensheim voorbij. Daar komen we op het Fishlehrpad waar we een bankje vinden voor ons middagmaal : Brugse pannenkoeken met sinaasappelmarmelade (de koelboxvoorraad moet eerst op).
Wie belangstelling heeft in vissen en vogels uit de plaatselijke biotoop kan hier in tegengestelde rijrichting op ontdekkingstocht.
Het ommetje naar Wilhering nemen wij erbij. Mooie kloostertuin en kerk. We rijden een stukje terug tot het veer van Ottensheim. Sterk bergaf nu (dus daarnet stevig trappen).
Dit is een gemengd veer : auto's, fietsers en voetgangers. En sommige fietsers lijken te denken dat het hele veer van hen is. Zelfs als de auto's het moeilijk krijgen om deftig te parkeren op het veer (men probeert het veer zo vol mogelijk naar de overkant te loodsen), maken ze nog geen aanstalten om hun schots en scheefgeparkeerde fietsen met manieren aan de kant te zetten en een beetje comfortruimte te maken.
Aan de overkant een klimmetje tot het marktplein van Ottensheim. 't Is daar feest. Of beter het wordt daar feest. De vlaggetjes hangen uit en kraampjes worden opgezet. Hier raak ik Linda even kwijt. Korte en lange boog rond de kerk blijken niet op hetzelfde punt uit te komen. Alletwee op mekaar wachten, brengt je ook niet opnieuw bijeen. Gelijktijdig bellen, lukt ook al niet. Sms en een nieuwe oproep brengen uitkomst. Hoewel. De voorkant van de kerk is blijkbaar een meervoudig interpreteerbaar begrip. Bij aankomst aan het portaal zie ik nog net een blauwgehelmde dame ACHTER de kerk doorrijden. Mijn roepen 'Linda, Linda !!!' haalt niets uit. We vinden mekaar dan toch terug en vanaf dan is een afwijkend stratenvoorstel geen optie meer. Terug naar de Donauradweg vindt Linda.
De volgende kilometers zijn niet zo denderend. Naast de Rijksweg naar Linz. Grote stad. Er is 'Flohmarkt', het krioelt er van het volk. Beetje braderijachtig. Lastig doorkomen met een bepakte fiets.
Ons plannetje reikt niet ver genoeg voor onze hotelbestemming. De voucher geeft wel straten en kruispunten aan, maar op een cruciaal punt zijn er wegenwerken. Na een ommetje vinden we toch de juiste weg naar Novotel. Linda met een ei in haar broek. Ze fietst niet graag langs drukke stadswegen. Toch moet ze na het inchecken nog eens terug voor een bezoek aan Linz. Rondwandeling, ijsje (ijsje ???) eten, boodschappen doen. Met de fiets aan de hand door de vlooienmarkt laveren tot aan de Hauptplatz en dan een alternatieve mensenarme route teruggezocht. Oppassen voor flanerende voetgangers die het fietspad ook hun terrein vinden, ondanks het feit dat er brede, gemarkeerde voetpaden zijn.
Novotel is het eerste hotel waar de fietsen buiten staan. Geen 'gesicherte' bergplaats. 5 sloten aan de fietsen en hopen dat men ze gerust laat.
Bij navraag voor warm eten blijkt het Novotel-restaurant volzet. Men raadt ons Mondigo-bar-restaurant aan op 5 minuutjes stappen. 
We laten een tafeltje reserveren. Rokers en niet-rokers scheiden kennen ze in Oostenrijk blijkbaar nog niet. We krijgen een rookarm plekje bij de openstaande terrasdeuren met nog volop zon, maar al te fris om echt buiten op het terras te eten. Novotel verdient een pluim voor zijn restaurantsuggestie. Een betere keuze was echt niet mogelijk geweest.
Fantastisch gegeten en lekker wijntje als aperitief en maaltijdbegeleider + vriendelijke bediening. We hebben een briefje achtergelaten : Komplimenten für den Chef, Linda & Marianne aus Belgien.
Op mijn bord : Zanderfilet auf getrüffelten Steinpilzravioli miet glacierten Zucchini voor de heel betaalbare prijs van € 14,50.
Voor zus : Zarte Hirschfilet - Kartoffelpyramide auf sautierten Eiersschwammerl voor € 16,50.
Ronduit verrukkelijk.

Linda had bij de hotelingang een bord opgemerkt met fietssuggestie voor wie St. Florian wil aandoen.
Laat dat nu net op ons programma staan.
Veel korter vanaf Novotel, we hoeven niet de hele weg door de stad terug over de Nibelungenbrücke tot aan de Donauradweg.
Voor de langste rit op ons programma is dat mooi meegenomen, zeker nu het aangekondigde weer niet meer van hetzelfde mooie kaliber is als de voorbije 2 fietsdagen.

Statistieken :