Naar Odense
Vanuit onze hotelkamer zien we hoe Cor en Hanneke koffers en fietsen in en op de auto laden. We zijn nog op tijd beneden om hen uit te zwaaien voor de terugreis.
Wij nemen rustig de tijd, doen nog een paar boodschappen in het supermarktje en kiezen er voor een koud kant-en-klaargerecht met kip en aardappelsla.
Nadien zijn we klaar voor vertrek naar Odense.
De afrekening van ons avondlijk drankjesverbruik over de voorbije vakantie verloopt met hindernissen. Er is niemand van het personeel aanwezig die Engels spreekt of begrijpt.
Een telefoontje zal uiteindelijk uitkomst brengen. Even nog stellen we een nieuw aangekomen Nederlandse dame gerust dat de keuze van het avondmaal zeer vlot verloopt en dat je geen dag van tevoren je driegangenmenu hoeft te reserveren.
Om van Lolland naar Funen te rijden, moeten we met het veer van Tars naar Spodsbjerg.
Aan de kassa wordt ons gevraagd of we gereserveerd hebben.
Nee dus. En dat kan volgens de bediende een probleem zijn. Zoals het er nu uitziet kunnen we niet mee op de volgende boot. Maximale wachttijd : 2 uur.
We hebben ons boek al in de aanslag om 2 uur zoet te maken in 'the special row', waar alle auto's die niet reserveerden wachten. Wij zijn de derde in de rij. Stilaan loopt de hele parkeerplaats vol en uiteindelijk komt ook de boot in zicht.
We kunnen mee ! en de auto na ons ook nog. Er wordt mij een 'grote' plaats in het midden toegewezen, terwijl aan de linkerkant zeker voldoende plaats is voor een Polo zelfs met fietsendrager. En ja hoor, de man met de walkie talkie komt tekens doen dat ik achteruit moet en het kleine plaatsje moet innemen. Geluk voor een stel Nederlanders met caravan die nu nog net meekunnen.
Tomtom is een handige hulp om ons in een wirwar van straatjes tot voor de huisdeur van Grethe te brengen. Linda is al meer dan 12 jaar de pennenvriendin van Grethe, maar dit wordt de eerste ontmoeting irl. Een heel aangename ontmoeting.
Grethe zal voor 2 dagen onze gastvrouw zijn, en wat voor een gastvrouw !
We maken een korte verkenning in de buurt en gaan op zoek naar 2 caches. De eerste vinden we niet. De tweede is groter en belangrijker. Ik wil er heel graag mijn travelling bug in deponeren die ik uit België meegebracht heb. Dan kan hij beginnen aan zijn reis terug naar België over Nederland.
Voor de start wordt het spelletje aan Grethe uitgelegd. Geocaching heeft bij deze twee fans bij. Linda vond het zoeken als aanvulling op de fietsvakantie heel leuk en Grethe vindt dat het rondsturen van de travelling bugs wel iets heeft.
Als avondmaal eten we gehaktballetjes in donkere jus met frietjes en groentemix.
En nadien wordt er bij een glaasje rosé nog uren gepraat, zoals alleen meisjes dat kunnen (dat klinkt beter dan vrouwen op leeftijd).