Deze morgen zat de lucht potdicht. Koude, wind, regen. Niet bepaald ingrediënten voor een leuke dag fietsen.
Wij toch -goed gekleed- op weg in noordelijke richting en met direct een kleine klim voor de wielen.
De weg die we gisteren tegen grote snelheid afgedaald hadden, beklommen we nu windtegen in de omgekeerde richting.
Het ging traag en moeizaam.
Tot het moment dat een kudde koeien zo hard schrok van voorbijrijdende fietsers dat ze als gek in een rij naast de 'omheining' begonnen te draven. Hun poten ploeterden kniediep door de modder. De beesten waren duidelijk in paniek.
Toen zus de weide voorbijfietste nam de eerste koe het voortouw en brak uit de wei.
Ik heb zelden iemand zo snel een helling weten opfietsen als zuslief op dat moment, de koe achter zich latend. Even hoopte ik nog een foto te kunnen maken, maar de bruine koe zette de achtervolging op de weg in, gevolgd door een witte koe.
Geen foto dus.
Achteraf kunnen we er hartelijk om lachen, maar dit kon behoorlijk fout afgelopen zijn. De koe kwam net achter de fiets de weg op gerend, na de demarrage van zus die zag wat er ging gebeuren.
Toen we even verder van de emoties bekomen waren en onze route verderzetten, stootten we op een roadblock.
De weg die we moesten volgen, was volledig afgezet.
Gelukkig herinnerden we ons de 'detour' die we gisteren aangeduid zagen staan, maar we wilden toch wel even checken bij de werkmannen.
Die aarzelden om dichterbij te komen. Pas na 'please, come over here' kwamen ze toch nog tot bij het dranghekken.
En zo wisten we dat we na de detour een bocht naar links moesten nemen om bij het schooltje uit te komen dat in ons roadbook vermeld stond als referentiepunt. Met een paar kilometer extra fietsen we in de regen verder naar het graf van Saint Gobnait.
Op de weg erheen kwamen we langs een Holy Well met een wensboom. Volgens de legende mag je een wens doen als je een stuk textiel of een voorwerp in de boom hangt.
Twee zakdoeken veranderden van eigenaar en onze wensen zijn lekker geheim.
Bij het standbeeld en het graf van St. Gobnait aten we onder een droog bladerdek onze boterhammen op. Zelfs de man die aan het werk was op de begraafplaats moest door de regen zijn tuinwerkzaamheden onderbreken.
Terwijl wij bergop en windtegen in de regen zwoegden om boven te komen, zagen we in het dal voor en naast ons dat de zon scheen. De lagergelegen weiden lagen er als een groen geschakeerde lappendeken bij.
De laatste kilometer in de afdaling hielden we het droog.
En 's avonds vernamen we van onze Nederlandse vrienden die zuidelijk naar Dunmanway gefietst waren, dat ze het vrijwel de hele dag zonnig en droog gehouden hadden.

Onze avondmaalkeuze :
makreelsalade
zalm met chips en aardappelen, grote groene erwten en bloemkool
verse fruitsla